...να το φορτίζεις με ελπίδα!
Στα χέρια σου η Σελήνη,
για να την κάνεις γυάλα,
ήρθε να δώσει αλλοτινά
κι ίσως αυριανά σινιάλα.
Την έβαλες να κρέμεται χωρίς γερά σχοινιά.
Μόλις σου ξέφυγε άπιαστα ψηλά.
Τη ρώτησες πότε κι αυτή θα κοιμηθεί,
γιατί η σκέψη σου ηρεμεί
μόνο τις νύχτες.
Εκείνη πεισμωμένη απάντησε:
"...αχ, δε μου τραγουδάς!
Μου κλείνεις και τις γρίλιες.''
Γιατί αδερφή της είν' η Μελωδία.
Μαζί κι η Ησυχία.
Μόνο τον αδερφό της τον κρατάς
μέσα στο μυαλό σου.
Τον λένε Άγχος
μα δεν θέλει το κακό σου.
Κάθε ηλιοβασίλεμα
ας φεύγει ευγενικά,
να αφήνει τους ανθρώπους,
να νιώθουν θετικά.
''Εσύ, μια τέτοια ώρα,
μες στων σκιών την πύκνα,
ποιό άσμα θα μου διάλεγες
γι' αυτή την ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ;''
Θα ήθελα πολύ να μάθω νέα σου.
Στείλε μου εδώ ή ακόμα και στο e-mail.
Είναι υπέροχο να ανταλλάσσουμε απόψεις για θέματα.
☀️☀️☀️
Marya.